Niewprawieni, którym rzadko zdarza się buszować w poszukiwaniu informacji, mogą mieć problem z odnalezieniem się w temacie polskiego szkolnictwa wyższego. Najczęściej przy wyborze takiej drogi kariery uczniowie dowiadują się wszystkiego od starszych kolegów bądź z Internetu, chodź i taki sposób bywa niepewny. W poniższym tekście znajdziecie trochę podstawowych informacji na ten temat oraz przydatnych wskazówek. W sprawie szczegółów najlepiej skontaktować się bezpośrednio z uczelnią.
Jak wiadomo, w Polsce rozróżniamy trzy rodzaje uczelni: uczelnie publiczne, czyli te utworzone przez Państwo, niepubliczne, założone przez osoby prywatne i zawodowe, które edukują w wąskich specjalizacjach.
Rekrutacja odbywa się zwykle na dwa sposoby: jest to albo konkurs świadectw, w którym miejsce na uczelni zdobywają ci z najlepszymi ocenami, albo egzamin wstępny, sprawdzający wiedzę z wcześniejszych etapów nauczania. W ten sposób rekrutują uczelnie takie jak Uniwersytet Warszawski czy np. Uniwersytet Marii Skłodowskiej-Curie w Lublinie na większość kierunków. Niektóre szkoły wyższe wybierają jednak alternatywne formy egzaminów, adekwatne do kierunku i późniejszego sposobu studiowania. Żeby dostać się na aktorstwo do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie trzeba przejść przez „casting”, czyli sprawdzian zdolności artystycznych. Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, wymaga przyniesienia portfolio, niezależnie od wybranego kierunku, a żeby dostać się do Akademii Wychowania Fizycznego, trzeba zaliczyć egzamin sprawności fizycznej.
Przyszły student może zdecydować się na jeden z dwóch trybów studiowania. W trybie stacjonarnym (dziennym) student musi być przygotowany na to, że będzie spędzał bardzo dużo czasu na uczelni, ale za to ma wolne weekendy i nie płaci za studia. W trybie niestacjonarnym (zaocznym) jest odwrotnie – zajęcia odbywają się tylko w weekendy, ale są płatne. Jest to dobra opcja dla tych, którzy chcą połączyć studia z pracą.
W Polsce, niezależnie od trybu studiów, można zdobyć trzy tytuły naukowe: inżyniera po siedmiu semestrach bądź licencjata po pierwszych trzech latach, magistra po dwu następnych. Otrzymania trzeciego tytułu podejmują się najczęściej ci najbardziej zafascynowani swoim kierunkiem albo dążący do przyszłej pracy na uczelni. Trwa on zwykle od trzech lat wzwyż. Jest to tytuł doktora, którego nie można otrzymać na wyższych studiach zawodowych. Jak w każdej dziedzinie, w tej też występuje wyjątek: takie kierunki jak np. prawo, medycyna, weterynaria, farmacja czy psychologia są jednolite – znaczy to, że podstawowo trwają pięć lat, po których zdobywa się tytuł magistra.
Którą uczelnię wybrać? Według rankingów z 2013 roku, najlepsze państwowe uczelnie wyższe to Uniwersytet Warszawski (Warszawa), Uniwersytet Jaggieloński (Kraków) i Uniwersytet im. Adama Mickiewicza (Poznań). Popularnymi i wysoko plasującymi się uczelniami są też Politechnika Warszawska, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej (Lublin). Imprezowicze pokochają Uniwersytet Wrocławski, który ma siedzibę w mieście słynącym jako najbardziej prostudenckie miasto w Polsce.
A gdzie mieszkać w czasie studiów? Większość uczelni ma swoje akademiki, w których brać studencka uczy się, bawi i pomaga sobie nawzajem. Dom studenta to świetne miejsce dla ludzi społecznych, którzy lubią zaszaleć i nie potrzebują zbyt wiele prywatności.
